ساختار عاملی مقیاس رضایت زناشویی در کارکنان متأهل دانشگاه شهید چمران

هدف: هدف این پژوهش بررسی ساختار عاملی مقیاس رضایت زناشویی در کارکنان دانشگاه شهید چمران بود. روش: 200 کارمند متأهل دانشگاه شهید چمران که به روش تصادفی ساده از میان کارکنان دانشگاه برگزیده شده بودند، مقیاس رضایت زناشویی محرابیان و پرسش نامه رضایت زناشویی اینریچ را تکمیل نمودند. یافته ها: همسانی درونی کل مقیاس در زنان و مردان و دوعامل استخراج شده بیانگر روایی بالای مقیاس بود. ضریب های همبستگی بین هر یک از ماده های مقیاس با نمره کل ماده ها از 06/0 تا 88/0 در نوسان و همگی (به جز ماده 10) از نظر آماری معنی دار بودند (001/0p<). ضریب روایی هم زمان بین این مقیاس و پرسش نامه رضایت زناشویی اینریچ در کل نمونه 83/0 به دست آمد. تحلیل عاملی به روش عامل یلبی محور اصلی (چرخش مایل) در مقیاس رضایت زناشویی دو عامل را نشان داد، که جمعاً 46/57% واریانس مقیاس را تبیین کردند. سهم بیشتر این واریانس (64/45%) را عامل اول تبیین کرد. هم چنین تحلیل عاملی تأییدی الگوی دوعاملی را نسبت به الگوی یک عاملی برازنده داده ها تعیین کرد. نتیجه گیری: با توجه به پایایی و روایی مناسب مقیاس رضایت زناشویی می توان برای کارهای پژوهشی و اندازه گیری میزان رضایت همسران نسبت به یکدیگر در مراکز مشاوره از این مقیاس بهره گرفت.